مهتاب سرخ
 

مهتاب سرخ می دمد از شـــــــرق ِآفتاب

از حوض خون برآمده خورشید بی نقاب

از داغ ذبح بلبل زهـــــــــرای مرضیه(س) 

عالم به غم نشسته و خــورشید در حجاب

از چشم خیس و مشتعل ِآســــــــــــــمانیان

جاری شده به خاک زمین خون،بجای ِآب

شرم ات فلک!! که بعدِهزاران هزار سال

دزدت ربود گوهر و ماندی به قعر خواب

اکنون تویی و پرچم سـرخ و غمی بزرگ

زنجیر و طبل وسنج و سئوالات بی جواب

بر کاغذی که اشک مرا می کِشد به دوش

نامی معطر است به بوی خــــــوش ِگلاب

داغی ز قدمت همه اعصار، کـُــــــــهنه تر

اکنون ، نشسته بر"دل تنها"ی بو تـُــــراب

این قطره اشک ، هدیه به درگاهِ شاه عشق

باشد که دســـــــــتگیر شود ، موقع حساب

مصطفی معارف 23/8/91 کرج